|
Niðjatal Einars Ásgrímssonar og kvenna hans |
||
|
Ásgrímur Einarsson |
||
|
Ásgrímur ólst að mestu leiti upp með Sölva Sigurðssyni bónda á Ysta-Hóli í Sléttuhlíð og naut þat heimafræðslu
og sóknarprests. Fór svo í Stýrimannaskólann og lauk þar farmannaprófum. Var svo stýrimaður og skipsstjóri á hákarlaskipum
við Siglufjörð og Eyjafjörð, en síðast hafnsögumaður á Sauðárkróki. Einnig bóndi að Ysta-Hóli í Sléttuhlíð 1910-13, Ási í
Hegranesi (að hálfu) 1913-24 og Reykjum á Reykjaströnd 1924-31. Fluttist þá til Sauðárkróks og keypti húsið Suðurgötu 14.
Átti þar heima til æviloka. Ásgrímur bjó góðu búi í Ási og Reykjum en stundaði þar jafnhliða sjósókn. Hann var við barnakennslu
áður en hann kvæntist og formaður fræðslunefndar í Hegranesi um nokkurr ár. Deildarstjóri fyrir Rípurhrepp í Pöntunarfélagi
Skagfirðinga, meðan það starfaði, studdi og ýmis önnur félagasamtök. Hann var hár maður vexti, en eigi þrekinn, skolhærður,
gráeygur og að öllu hinn karlmannlegasti. Hafði vináttu allra, er kynntust honum. Fékk konungsbréf fyrir giftingunni 28.11.1909
vegna frændseminnar. Að Reykjum stóð kirkja á 11. öld samkvæmt Grettissögu, sennilega byggð stuttu eftir kristnitökuna á tíma
sem Þorvaldar er sagður hafa búið á Reykjum. Í Grettissögu segir að eftir dráp Grettis og Illuga hafa menn sótt líkin og fært
þau „út til Reykja á Reykjaströnd og grófu þar að kirkju. Og er það til marks að Grettir liggur þar að um daga Sturlunga
er kirkja var færð að Reykjum voru grafin upp bein Grettis og þótti þeim geysistór og þó mikil." Á lítilli hólbungu stóðu
fjárhús og var grjótrétt ofan þeirra. Þar voru tóftir og hringlaga garður utan um, norðan, austan og sunnan réttarinnar, áður
en sléttað var vegna túnræktunar. Kirkjugarðs var leitað sumarið 2010 en engin merki fundust um hann. [Skagfirskaræviskrár
1890-1910 bindi: 3 bls 12 |
